பணம் சம்பாதித்துவர
வேலைக்கான புறப்பாடு.
நினைவிருக்கிறதா,
ஆகஸ்டின் முதல்வாரம்!
நிலவில்லாத வெளிச்ச இருள்.
இரவு
நெடுமூச்சாய் கறுப்பு தார்ச்சாலை.
சன்னத்தூறலொடு சிலபோது மின்னல்கள்.
குடைபிடித்து, ஒண்டி...
மவுன பாஷையில்
நீயும் நானும்
சுற்றம் சூழ!
ரசித்தேன்- உன்மேல் ஏதோ
ஒரு சுகந்த மணம்!
'சொல்லி விடலாமா?'
வேதனையான மவுன முகங்களில்...
கண்களில்...
நம் அமைதியில்...
'இப்போதேனும் சொல்லிவிட வேண்டும்!'
நீ துடித்தாய்
நானும்தான்!
ஆனால்,
பேசவில்லை, உறவினர்கள்
பஸ்ஸேற்றி விட்டார்கள்.
அதற்குள் நீ...!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
அயலகங்கள் செல்லும் போது - இவ்விழப்புகள் தவிர்க்க இயலாதவை ஆகி விட்டன். என்ன செய்வது -
ReplyDeleteகவிதை அருமை - நடை நன்று
நல்வாழ்த்துகள் மதியழகன்